CADERNO
DE BITÁCORA
Sesión
do 11 de decembro de 2013
A
razón de ser da autoría destas liñas ten que ver coa casualidade por unha
banda, xa que foi falando con Rebeca que nos demos conta de que quedara sen
personalizar esa tarefa, coma coa causalidade, dada a miña condición de
anfitrión da sesión e responsable de que as cousas materiais foran aparecendo.
Comezamos
coa puntualidade propia de quen respecta o tempo alleo, tanto coma o propio.
Ana Mariño, con ese nome e neste C.R.A. hai que pór apelidos ou especialidade,
xa que é ben repetido, presentounos a Elvira coma amiga e, a máis, compañeira
noutros tempos. De seguido notamos a complicidade común a quen teñen feito
moitas cousas xuntas.
O
tema, tan amplo coma atractivo, era coñecer técnicas diversas para a confección
de historias, contos, libros. Elvira aclarou unha verdade: era posible que
algunhas, moitas cousas se coñeceran xa, pero era bo repasalas, volver a
escoitalas, falalas, imaxinalas.
O
tempo transcorrido demostrou a súa subxectividade. Pasou rápido, soubo rico,
pero quedamos con apetito. Así debe ser, no coñecemento e na alimentación.
Debemos deixar espazo para a apetencia, non debemos saciarnos nunca.
Tivemos
referencias de técnicas coma o kamishibai, teatro secular de Xapón, do que
vimos un exemplo que temos na nosa biblioteca. Vimos monecos con imán para
traballar co encerado magnético.
Ana
e Elvira faláronos de aplicacións coa tablet ou de páxinas na rede
interesantes: do Pinterest, que ten ideas para decorar con imaxes, de Guappis,
de Smilebox, co que podes traballar con para facer álbumes, Tagxedo e Wordle,
para facer textos en diferentes formatos, Sock puppets, Toontastic, Soundcloud, para recursos de
sons, Drawing Carl, para facer que os monecos movan a boca cando falamos, con
sons agudos, graves, Kuentalibros, para recomendacións lectoras…
Tamén
fixeron referencia a libros de poñentes do curso, coma de Fran Alonso:
“Cidades”, “O meu gato é un poeta”, “O brillo dos elefantes”, “A vida secreta
de María Mariño”, ou de María Lires: “Bechos pequerrechos”. Tomamos nota de
libros para diversas técnicas: “Digigarabatos” e “Manos al arte”, de Catapulta
Editores, “Palabras en imágenes”, con figuras de plastilina clasificadas por
temas, da editorial Panini, “La granja”, tamén con figuras de plastilina e por
temas, da editorial Todolibro. Outro libro que anotamos foi “Colección de
emociones” da editorial Salvatella.
Ana
falou da importancia de ter sempre a man unha cámara de fotos e unha gravadora,
para utilizalas, de xeito cotián, nas nosas escolas.
Fixemos
unha cadea, con folios de cores e con tres títulos de libros que cadaquén
escolleu, e que forma parte agora da decoración da miña escola, que conmemora o
solsticio de inverno.
Fixemos
unha historia ilustrada con adhesivos, que collemos dunhas coleccións que
estaban divididas por temas, e que pegamos nun folio. Logo gravamos a que
improvisamos Guillermo e máis eu.
Comentamos
que en Twitter hai a posibilidade de relacionarse co tema de “Arredor dos
libros”.
Ana
recomendou que a biblioteca tivera unha sección con importancia:a dos libros
feitos polo alumnado.
Cando
rematou a sesión, a noite era pecha. O corpo, o meu, xa notaba o paso da
xornada. Despedímonos de Elvira, que non virá máis ao curso, e de Ana, que xa
forma parte da área de influencia do C.R.A.. Coma sempre, quedamos un grupiño a
falar.
Cando
marchaba, canso, pensaba no tempo que lle dedicamos a isto, ao curso, a
estudar, a planificar, pensar, avaliar…a esta profesión incomprendida e
imprescindible. Moitas veces a realidade, contaminada de burocracia e
formalismos, atenta contra a ilusión. Non sempre van ben as cousas. Outras
veces sentes que traballar onde nós o facemos, sen explotar a ninguén, gozando
coas cousas das nenas e dos nenos, é un privilexio que a vida nos agasallou.
Esas
veces penso que recortan de todo, pero a ilusión, a esperanza non son quen de
recortala, porque xa non saben o que iso é.
E
fun descansar porque nunhas horas volvería á escola.
Moncho
Estupenda crónica, Moncho
ResponderEliminarPenso que non falta nadiña
Grazas, pola parte que me toca
É un pracer traballar con vós :)